Overdenking
TER OVERDENKING september-oktober 2022
door Ds. Anneke van der Velde
‘Oei, ik groei….’
Toen ik kinderen kreeg was er een ‘opvoedboek’, getiteld: ‘Oei, ik groei….’. U kent het misschien wel. Het boek laat zien, dat het groeien van een kind met sprongetjes gaat. En dat die sprongetjes soms een moeilijke en negatieve periode met zich meebrengen. Groeien gaat niet vanzelf, dat is soms een pijnlijk proces.
Ik heb me er wel eens over verbaasd, dat mensen overal in willen en proberen te groeien, maar dat ze hun geloof buiten beschouwing laten. Qua geloof blijven mensen soms ‘gewoon’ vasthouden aan datgene wat ze tijdens hun vroegste jeugd, van hun ouders of op de zondagsschool, hebben geleerd. En daar valt dan niet aan te tornen. Maar het is nu eenmaal eigen aan de mens dat hij of zij zich ontwikkelt en groeit. Volwassen wordt, na gaat denken, ervaringen opdoet in het leven, en dat die van wezenlijke betekenis zijn voor hoe en waarin je gelooft. En ik denk dat het goed is voor de mens, kwaliteit van leven geeft, om met een oud woord te spreken: ‘heilzaam’ is, om die groei in het geloof serieus te nemen, daarmee bezig te zijn, en dat te delen met elkaar. Soms levert dat pijnlijke inzichten op. Maakt het, dat je moet snoeien in je geloofsopvattingen. Maar soms ook levert het nieuwe uitlopers op, nieuwe bloei aan de boom van je geloof. En daarmee blijft je geloof ‘fris’, hoe oud je ook wordt. Psalm 92 zingt daar prachtig over. Hoe een gelovige is als een boom: als een palm of een ceder. Hoe die bomen opgroeien en nog vrucht dragen als ze oud zijn: ‘ze blijven krachtig en fris’. Dat gaat niet vanzelf. Dat groeien in geloof gaat soms door pijnlijke processen en ervaringen in het leven. Maar ook door inzichten, dankbaarheid en wezenlijke gesprekken.
Laten we proberen in onze ontmoetingen zó te groeien en elkaar zó te scherpen, dat we vrucht dragen, en krachtig en fris blijven!
Psalm 92: 13, 14, 15 en 16:
De rechtvaardigen groeien op als een palm,
als een ceder van de Libanon rijzen zij omhoog.
Ze staan geplant in het huis van de Heer,
in de voorhoven van onze God groeien zij op.
Zij dragen nog vrucht als ze oud zijn
en blijven krachtig en fris.
Zo getuigen zij dat de Heer recht doet,
mijn rots, in wie geen onrecht is.
Anneke van der Velde
Gedicht: ‘Groei’
ik verander, elke zeven jaar
ben ik een ander, ben ik dichter
bij de aard van mijn bestaan, ik blijf
groeien door voortdurend te vergaan
Helma Snelooper